Peki, gözümüzün önünde ama hiç göstermeden götürdüğü bunca patatesi vs. ne yapar köstebek? Yuvasında biriktirir. Peki, yer mi biriktirdiklerini? Hayır. Biriktirme hızı yeme hızından çok yüksek olduğu için, yuvasındaki onca mal varlığına hiç dokunmadan çürümeye terk eder. Aslında, patatesleri üst üste yığmasına gerek yoktur ama o büyük bir telaşla yığmayı işi hâline getirir. Aslında, bugünden yarına saklaması da gerekmez yiyeceklerini, ilk bulduğunu yese, bir sonraki gün de bulacakken, sanki “Yarın ya bulamazsam” dercesine, her “bugün” ünü gelmemiş “yarın”karın kaygısıyla harcar… Köstebek, yarın kaygısı olmayan bir gün yaşayamadan ölüverir. Bir yığınak harikası olan köstebek yuvası, her “bugün”ünü gelmemiş ve belki hiç gelmeyecek “bugün”lerin korkusuyla geçirmenin ibretlik heykeli sayılsa gerek…

Senai Demirci, Canla Bağışla (Sayfa 31)