Kitap Sözleri

İnsan, hiçbir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor… Zülfü Livaneli, Kardeşimin Hikayesi (Sayfa 262)

Gün ağarmasıyla başlayan senfoni orkestrası… Orkestra şefi Güneş, gökyüzünü aydınlattıkça orkestranın katılımcıları çoğalıyor. Ta ki ortalık aydınlanıncaya kadar… Kemanda bülbüller, trombonda kazlar, klarnette kargalar, ritim gitar da kumrular, davul ve bateride köpekler, solo gitarda horozlar, orgda kurbağalar… Tanrı’nın orkestrası! Basların,… Continue Reading →