Ailem çok uğraştı benim iyi bir eğitim alabilmem için. Bir sürü okula gittim. Sürekli taşınmalarımızın bir hediyesi. Önceleri okul bana iyi geldi. Öğretmenler bana ölümü unutturabiliyordu.
Ama sadece birkaç yıl sürdü kürsüdekileri önemsemem. Sonra anlamamaya başladım okulu. Neden bir sınıfta toplanıp bir kişinin dediklerini dinleyip not alıyoruz, diye düşündüm. Eğer bu soruyu sormasaydım çoktan uluslararası politika lisansımı tamamlamış olurdum.
Midem bulanmasaydı kağıt ve kalemden,kitaplardan doktora bile yapardım. Bir zamanlar hayal ettiğim gibi bir devlet adamı olurdum. Ama benim, her zaman için hatam çok soru sormam oldu. Bu huyum çok meraklı olmamda değil,yanıtları bilemeyişimdendi.
Bana yöneltilen sorulara sorularla yanıt verebiliyordum ancak. Süründüğüm üniversitelerde herkes heyecanla dört beş yıl sonrasını düşünerek anlatılanları dinlerken, ben amfinin şuralarına hikayeler yazdım evimin kapısının üst kilidinin anahtarıyla…
Terk ettim okulu. Belki hala bir yerlerde kayıtlarım duruyordur ve yoklama kağıtlarında “yok” yazılıyorumdur. Ve belkide benim için söylenecek en yerinde kelimedir. Ben yokum!
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday
Benzer Kitap Sözleri
- Anonim: Okula her şey yapabilirsiniz
- Anonim: İçinde ders olmayan
Bir yanıt yazın