Hiçbir uyarı vermeden durdu ve bana döndü. Yüz ifadesi beni yine dondurmuştu. Bir an sanki küçük bir çocukmuşum gibi hissettim, bütün hayatını küçük bir kasabada geçirmiş bir çocuk. Sadece bir çocuk. Çünkü biliyordum ki, Edward’ın gözlerinde kavrulan azabı anlayabilmek için çok daha fazla yaşamış, hayatta çok daha fazla acı çekmiş olmam gerekiyordu.
Şafak Vakti, Stephenie Meyer
Bir yanıt yazın